Sözlerimi tek tek tutmaya çalışıyorum. söz verdiğim gibi doğum hikayeme yer vereceğim bugün.









Doğum hikayemi anlatma sırasının bebek 5aylık olduğunda geldiğine inanamıyorum :)
Olsun üstünden biraz zaman geçti ama, unutulmaz olduğundan her şey , her ayrıntısıyla aklımda.
En çok sorulan soruyla başlıyayım anlatmaya, bebişimi son ana kadar normal doğumla bekliyorduk ama son kontrolde (çatı kontrolü) doktorumla (Gökmen İyigün) ortak bir karar ile sezeryan ile alınmasına karar verdik. (özel durumumdan ötürü)

30 haziran olarak belirlendi tarihimiz 39+5 de sabah 9:00 a karar kılındı. Ben biraz üzüldüm tabi. Acaba normal olsa başka bir gün mü olacaktı? , kaderini etkiler miyim? diye düşünürken, o gece uyuyamadım. Biraz heyecandan, biraz meraktan biraz korkudan, biraz da mutluluktan :)

Derken o sabah tuvalete kalktım, tam kapıya yöneldim ki suyum geldi :D yani zaten o gün tam o saatlerde gelecekmiş yavrum. Hastaneye gittik (Ataşehir Kadıköy Şifa Hastanesi) Beni tekerlekli sandalye ile odama çıkardılar, yerleştim. Minik sancılarımı çekmeye başladım. Sancılarım biraz çoğaldığı sırada doktorum odama geldi hazırmıyız Sedacım ? Dediğinde heyecandan bayılmak üzere olduğunu fark ettim. (Narkoz ameliyat vs bana titreme filan yapıyor bir de biraz geç geçiyor etkisi o yüzden biraz korku da vardı açıkçası.)

Aselim doğduğunda sağlıklı olduğunu öğrendiğim o an, sanki 1gr olmuştum. O kadar büyük bir yük kalkıyor ki insanın üstünden anlatamam.
Aselimin 3kilo 680 gr ,50 cm kırmızı beyaz tontiş bişey olarak ilk kucağıma geldiğindeki kalp çarpıntılarımı anlatamam. İçimden sıcacık bir şey bebeğime doğru aktı sanki , ağlayacak gibi oldum ama ağlamadım , hep kesin hüngür hüngür ağlarım diye düşünüyordum çünkü hamileyken her tekmesine ŞÜKREDEREK ağladım :) Mis kokusununu içime çektiğimde ki huzur bambaşka bir şeydi.Özel durumumdan ötürü hastanede 2 gün kaldım ve meleğimizi alıp çıktık.
Rabbim isteyen herkese , en istediği zamanda nasip etsin bu güzel duyguyu.
O andan itibaren hayatım gerçekten değişti.Ben de bambaşka bir insan oldum. Kolay sinirlenen bir insan değildim ama anne olduktan sonra daha bir kıyımsız oldum, habire yazık onun da annesi babası var diyen,haberlere zırlayan bir tipe dönüştüm :) (lohusa sendromu zamanı hariç, biraz sinir yapıyor.)

Mis kokulu melek bebeğim iyiki geldin hayatımıza. Babanı , beni anne baba yaptın. Kaderin de senin kadar güzel, şansın bol olsun pamuk yavrum. Ailen seni çokkkk seviyor...
İyiki benim kızımsın.Umarım hakettiğin gibi bir anne olabilirim